“Elke maandagochtend is hij daar weer”, zucht Deborah. “Terwijl ik zijn boodschappen scan, steekt hij een heel verhaal af. De ene keer over dividenden, dan weer over solidariteit, soms over zijn zomerkampen… Daardoor houdt hij de andere klanten op en verziekt hij de sfeer aan de kassa. Op zo’n moment kan ik alleen maar vriendelijk glimlachen en hopen dat hij vertrekt.”
Onlangs belde Rousseau zelfs aan bij Deborah thuis. “Om 3 uur ’s nachts? Is dat een moment om te komen uitleggen hoe hij opklom van afwasser tot partijvoorzitter? Hoe kwam hij zelfs aan mijn adres? Als dit zo nog lang doorgaat, haal ik de politie erbij. Ik meen het.”
Wees de eerste om reactie te geven